Met de voltooiing van de negen cycli van de Maya Kalender die aanstaande is, wordt het ook steeds duidelijker en haast voelbaar dat de tijd versnelt.
De voltooiing van de bewustzijnstransformatie houdt volgens de Mayakalender tevens in dat er in het universum een evenwicht gaat ontstaan tussen de beleving van materiële- en spirituele tijd en ruimte.
Rationele tijd en ruimte en Intuïtieve tijd en ruimte.
Ons gevoel dat alles steeds sneller gaat en dat we het allemaal niet meer bij kunnen houden heeft alles te maken met de neiging die onze hersenen hebben om alles te rationaliseren en dat dat met deze grijze trage massa nog maar moeilijk lukt.
Lungold wees er al op dat onze hersenen een traag mechanisme zijn die slechts 24 waarnemingen per seconde kunnen managen.
Daarmee zijn ze uitermate geschikt om allerhande praktische klussen voor ons te doen, zoals rekenen, schrijven, simpele handelingen etc.
Maar de echte ontwikkelingen in ons bewustzijn kunnen ze allang niet meer aan en daarmee slaat al snel de angst toe dat we het niet meer kunnen bijhouden, dat we de zaak niet meer onder controle hebben en dat veroorzaakt dan direct weer angst voor de dood.
En dat is natuurlijk het summum van bang zijn, want de dood is toch het definitieve einde.
En de dood komt dichterbij met het verstrijken van de tijd. Tijd, onze ergste vijand, die de dood onvermijdelijk naderbij brengt. Een seconde die voorbij gaat komt nooit meer terug en kun je ook niet meer terugkopen - nog niet met al het geld van de wereld.
Is de dood het einde? Of toch niet?
De laatste wetenschappelijke experimenten trekken het bestaan van tijd steeds meer in twijfel. In feite wordt de realiteit van het bestaan van tijd al eeuwen betwist door filosofen en fysici.
Volgens hen praten wij - als we over tijd praten - normaliter over veranderingen. Maar verandering is niet hetzelfde als tijd.
Om een positie van iets precies te bepalen moet je het vastpinnen in een statisch moment van zijn beweging. echter het waarnemen van beweging verdraagt zich niet met het waarnemen van een statische positie. Deze zaken kun je nooit tegelijkertijd exact waarnemen en meten. eén van de twee wordt dan altijd onzeker.
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg is een vast en fundamenteel concept in de Quantum Mechanica.
De Griekse filosoof Zeno concludeerde dat een voorwerp nooit op twee plaatsen tegelijk kan zijn. Een pijl is slechts op één plaats tegelijk tijdens elke fase van zijn reis. Maar het zijn op een plaats is een toestand van rust. Als dat zo is, dan is beweging theorretisch onmogelijk.
Maar is dit nu echt een paradox?
Of is het eerder een bewijs dat tijd (beweging) helemaal geen eigenschap van de buitenwereld is, maar eerder een gedachtenconcept?
Volgens de leer van het Biocentrisme is tijd een innerlijk gevoel dat de stilstaande framepjes van de ruimtelijke wereld tot een beweging animeert. Je kunt namelijk niks zien of waarnemen met slechts je schedel. Alles wordt daarbinnen door je hersenen aan elkaar geweven tot een interpretatie van een gebeurtenis.
Volgens het biocentrisme zijn ruimte en tijd vormen van dierlijke intuïtie. Ze zijn gewoon instrumenten van de hersenen en bestaan ze helemaal niet als externe objecten.
Als we voelen dat onze tijd verstrijkt met name als geliefden sterven, dan interpreteren we dat als het bestaan van tijd.
Wordt vervolgd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten